Opublikowane w

40) Zmienne lokalne

Witam ponownie. Dalej jesteśmy w temacie programowania za pomocą zmiennych,a to jest kolejny artykuł poświęcony tej tematyce. Poniżej znajdują się linki do wszystkich.

Dzisiaj porozmawiamy o zmiennych lokalnych.

Zastanawiam się do czego je porównać, żebyś zrozumiał ich działanie.

Kalkulator.

Pamięć kalkulatora to takie zmienne lokalne. Coś jak pamięć podręczna. Licząc na kalkulatorze wpisujemy cyfry (zmienne lokalne) wykonujemy na nich działania (programy Macro). Gdy skończymy nasze obliczenia wciskamy przycisk CE, lub C i nasze obliczenia oraz pamięć są wyzerowane. Identycznie jest ze zmiennymi lokalnymi Po ich użyciu nie są już potrzebne i zostają wyzerowane. Jest kilka sposobów na wyzerowanie zmiennych lokalnych:

  • Naciśnięcie przycisku Reset
  • Naciśnięcie przycisku awaryjnego (czerwony grzyb)
  • Wczytanie kodu M30
  • Wczytanie kodu M99
  • Ręczne wyzerowanie zmiennej

Jako, że zmienna #0 ma zawsze wartość zerową, zrównanie go z naszym parametrem zeruje wartości zapisane w tabeli przy #1.

Zmienne lokalne przenoszą dane wpisane przez programistę do szkieletu Macro. Czym on jest? Zobaczysz w przykładach. Zmienne są bezpośrednio przypisane do danego Macra i nie mogą być pomiędzy nimi transferowane. W programach Macro każda zmienna lokalna ma przypisaną konkretną literę z alfabetu angielskiego.

Dwie listy argumentów

Lista 1 – Składa się tylko z 21 zmiennych , którym przypisano litery. To ta lista jest używana przez większość maszyn i zapewniam Cię, że ta ilość jest w zupełności wystarczająca.

Argument dla Listy 1Zmienna lokalna
A#1
B#2
C#3
D#7
E#8
F#9
H#11
I#4
J#5
K#6
M#13
Q#17
R#18
S#19
T#20
U#21
V#22
W#23
X#24
Y#25
Z#26

Tak wiem nie są odpowiednio przyporządkowane. Dlaczego tak jest? Nie mam pojęcia.

Dwie tajemnice

1 Co z pozostałymi zmiennymi? Przecież zostało jeszcze 12 miejsc którym nie została przyporządkowana żadna litera.

#10, #12, #14, #15, #16, #27, #28, #29, #30, #31, #32 i #33.

Nadal możesz ich zdefiniować, ale już wewnątrz podprogramu.

2 Dlaczego użyto tylko 21 liter alfabetu, a nie 26?

G L N O P To ich brakuje prawda? Odpowiedź jest oczywista.

  • G Jest funkcją przygotowawczą i jest już użyta w bloku przy komendzie G65
  • L Określa ilość powtórzeń w bloku przy komendzie G65
  • N Numer bloku przy komendzie G65
  • O Jest przeznaczone wyłącznie dla numerowania programów
  • P W bloku przy komendzie G65 określa numer wezwanego podprogramu

Lista 2 – Niezbyt dużo maszyn używa tej listy. Ktoś wpadł na pomysł że 21 znaków to za mało i zrobił listę z 33 znakami.

Argument dla Listy 2Zmienna lokalna
A#1
B#2
C#3
I1#4
J1#5
K1#6
I2#7
J2#8
K2#9
I3#10
J3#11
K3#12
I4#13
J4#14
K4#15
I5#16
J5#17
K5#18
I6#19
J6#20
K6#21
I7#22
J7#23
K7#24
I8#25
J8#26
K8#27
I9#28
J9#29
K9#30
I10#31
J10#32
K10#33

No dobra tabele już znasz. Teraz pasowałoby wyjaśnić Ci jak się nimi posługiwać.

Aby to zrozumieć musisz wiedzieć jak działają funkcje G65, G66, G66.1, G67 (chwilowo jestem w trakcie tworzenia wpisu). Klikając w jedną z nich zostaniesz przeniesiony na osobną stronę tam szczegółowo wyjaśniam jak one działają. Dzisiaj trochę powtórzę. No nie wszystko, tylko bardziej ogólnie.

W praktyce wygląda to tak, że za pomocą funkcji G65 zmienne lokalne zostają przeniesione z programu głównego do podprogramu tam są podstawiane w odpowiednio przygotowany szkielet programu.

Przykład 1:

Zapis Macra przy użyciu Listy 1. Mam do nagwintowania 2 otwory w odstępach takich jak na rysunku, na głębokość 10mm. Chcę zastosować takie parametry:

  • Obroty 850obr/min
  • Posuw na nominalny 425mm/min (850obr/min x skok 0,5mm)
  • Posuw na wjeździe 80% posuwu nominalnego
  • Posuw na wyjeździe 120% posuwu nominalnego
  • Głębokość gwintu 10mm
Rysunek otworów

Głównym celem makra jest wykonanie gwintu z mniejszym posuwem i wyjście z niego z większym. Ten sposób gwintowania używa się przy gwintowaniu drobnozwojowym w miękkich materiałach, w celu uniknięcia zacięć.

To jest nasz szkielet Macro, o którym wspominałem wcześniej. Albo inaczej, to jest podprogram

Tak będzie wyglądała część programu odpowiedzialna za transfer naszych zmiennych do Macro za pomocą G65

Chyba w miarę jasno pokazane jest na przykładzie 2 otworów jak działa transmisja zmiennych lokalnych do makra.

W programie wpisałem Z10, F425, S850. Te wartości zostały wczytane odpowiednio pod numery #26, #9, #19, i wysłane do naszego Macra.

Pewnie chciałbyś wiedzieć jak wczytywać Listę 2.

Przykład 2:

Posługując się tabelą zobaczysz, że do odpowiednich zmiennych zostały przypisane wartości.

  • #1=10
  • #3=20
  • #4=30
  • #5=40
  • #6=50
  • #7=60
  • #10=70
  • #9=80

Wygląda jak pomieszanie z poplątaniem zwłaszcza dla początkujących. Ale jeśli przyjrzymy się tabeli po krótkiej chwili widzimy zależność. Do I1 została przyporządkowana pierwsza I z bloku, do drugiej , druga itd.

Czy można używać zmiennych lokalnych w głównym programie?

Oczywiście że można. Co prawda są one przewidziane dla programów Macro, ale zasady są po to żeby ich łamać 🙂 .

Najprostrzym przykładem wykorzystania zmiennych w głównym programie jest wiercenie takich samych otworów w materiałach różnej twardości. Często się zdarza, że materiały od różnych dostawców, a nawet od tego samego tylko, że z innej serii będą się różniły twardością.

Program na podstawowy materiał będzie wyglądał tak:

Następne będą się różnic tylko trzema rzeczami

  • Q- głębokość wiercenia do momentu wycofania
  • S- obroty
  • F-posuw

Nasuwa się pytanie: czy trzeba pisać osobny program dla każdego materiału z osobna?

Nie

Wystarczy, że sparametryzuje kluczowe dla mnie dane .

Uniwersalny program będzie wyglądał w ten sposób

Łatwe, prawda? Tak jak mówiłem, zmienne dają Ci niewyobrażalną przewagę.

Zagnieżdżanie się zmiennych lokalnych w podprogramach

O podprogramach pisałem już w tym artykule. Dlatego nie będę się rozpisywał czym one są. Tutaj wyjaśnię jak parametry zagnieżdżają się w podprogramach.

Teraz jak to po po chłopsku wyjaśnić co to jest zagnieżdżanie? Załóżmy, że masz główny program. Ten program wywołuje podprogram za pomocą funkcji G65. W podprogramie mamy kolejne wywołanie podprogramu za pomocą tej samej funkcji itd. aż do czterech poziomów w dół. Przy każdym wywołaniu konkretne zmienne zostają przypisane do konkretnych podprogramów. Rzadko się spotyka żeby programować głębiej niż 2 poziomy.

Mapa zagnieżdżania Makr

Powyższa mapa pokazuje jak zmienne najpierw zagnieżdżają się w programie głównym, a potem 4 razy w podprogramach. Za każdym razem zmienne zagnieżdżają się w kolejnych poziomach, ale jednocześnie nie są kasowane z poprzednich. Dopiero Funkcja M99 kasuje zmienne lokalne z danego podprogramu, a na końcu funkcja M30 kasuje zmienne z głównego programu. Zmienne lokalne nie mogą być przekazywane z jednego podprogramu do drugiego. Dlatego nazywają się one lokalne. Ale jeśli pojawi się taka potrzeba, Fanuc ma dla nas rozwiązanie. Są nim zmienne wspólne. Ale o nich w następnym wpisie, bo ten i tak już wystarczająco się wydłużył.

Pozdrawiam i zapraszam do komentowania.

Podobne artykuły:

  1. 38) Programowanie Makro (parametryczne), Fanuc-wprowadzenie
  2. 39) Zmienne systemowe
Opublikowane w

39) Zmienne systemowe

No dobra wprowadzenie mamy już za sobą. W tym wpisie wprowadziłem Cie w świat zmiennych Macro. Opisałem wstępnie czym one są i jakie ogromne korzyści daje używanie ich w programowaniu. Dodatkowo wyjaśnione tam jest jaka jest różnica między zmiennymi, a parametrami.

Jako, temat jest naprawdę obszerny rozłożyłem go na kilka wpisów.

Zmienne systemowe

To o nich jest dzisiejszy wpis.

  • Zaczynają się od #1000 w górę. ( liczba może być czterocyfrowa lub pięciocyfrowa)
  • Zmienne systemowe nie są wyświetlane na ekranie wyświetlacza

To bardzo dużo zmiennych, a co za tym idzie bardzo dużo do zapamiętania. Ale nie martw się. Po to jest ta strona żebyś nie musiał wszystkiego pamiętać. Wystarczy, że wejdziesz na przemoncnc.pl i dzięki spisowi treści lub za pomocą wyszukiwarki łatwo znajdziesz to co w danym momencie cię interesuje .

Numery są zdefiniowanie przez Fanuca. Nie da się ich zmienić. W zależności od wersji oprogramowania lub od modelu maszyny numery mogą się zmieniać. Dlatego podstawą jest posiadanie książki obsługi maszyny. Dla każdej z osobna.

Zmienne systemowe nie mogą być pokazane bezpośrednio na wyświetlaczu (w większości maszyn ma zastosowanie ta zasada). Ale musi być jakiś sposób sprawdzenia ich obecnej wartości. Ta metoda to „transfer wartości”

W programie lub w MDI niektóre zmienne systemowe muszą być przeniesione do zmiennych lokalnych lub wspólnych. W zależności od źródła metoda może się różnie nazywać: zastępowanie zmiennych, redefinicja zmiennych, transfer wartości.

Przykład 1: (Fanuc 15M)

Wartość X z bazy G54 zostanie przetransferowana ze zmiennej systemowej #5221 do zmiennej wspólnej #105

Przykład 2: (Fanuc 15M)

Wartość Y z bazy G54 zostanie przetransferowana ze zmiennej systemowej #5222 do zmiennej wspólnej #106

Zmienne lokalne i wspólne mogą być wyświetlone na monitorze.

Grupy zmiennych systemowych

Jak już pisałem wcześniej w zależności o wersji oprogramowania numery zmiennych mogą się różnić, a co za tym idzie znaczenie danego parametru będzie miało inne znaczenie w innej wersji oprogramowania. Ty jako programista musisz wiedzieć jakiego oprogramowania używa dana maszyna i jakie skutki będzie miało wywołanie konkretnej zmiennej. Program który będziesz pisał będzie mógł być używany wyłącznie na danej wersji oprogramowania, a nawet tylko na konkretnej maszynie.

Przez te wszystkie lata Fanuc wprowadził sporo wersji swojego systemu. Omawiam tylko te najnowsze i najczęściej używane. FS (Fanuc Series)

  • FS-0
  • FS-10
  • FS-11
  • FS-15
  • FS-16
  • FS-18
  • FS-21
  • Wyższe wersje

Oczywiście są inne wersja takie jak Fanuc 3, który jest właściwie podobny do Fanuc-a 0. Fanuc 6 jest dziadkiem wersji 10/11. Wszystkie te sterowania mają zastosowanie we frezarkach FS-xxM np. FS-16M, jak i w tokarkach FS-xxT np. FS-15T. Działają na nim elektrodrążarki, szlifierki i kilka innych rodzajów maszyn. Ja zajmę się toczeniem i frezowaniem.

Zmienne systemowe dzielą sie na dwie grupy:

  • Zmienne do odczytu i do zapisania
  • Zmienne tylko do odczytu

Te pierwsze można zmienić za pomocą programu lub w trybie MDI. Oczywiście jest również możliwość ich odczytania , a zapisane wartości będą przetworzone przez system.

Druga grupa może być wyświetlana za pomocą zmiennych lokalnych lub wspólnych. Nie ma możliwości ich zmiany przez użytkownika. Stąd ich nazwa i to ich najczęściej będziesz używał.

Fanuc Model 0 vs inne wersje

Fanuc Fs-0 w porównaniu do innych wersji jest najuboższy. Oferuje najmniejszą liczbę zmiennych. Jest to szczególnie zauważalne przy parametrach odpowiedzialnych za offset narzędzia. Mimo to rozpocznę od tej wersji. Pod spodem będę podawał zakresy parametrów za co one są odpowiedzialne i jak ich używać

Upewnij się, że znasz znaczenie konkretnego parametru zanim zaczniesz cokolwiek programować. W razie wątpliwości sprawdź instrukcję obsługi dołączoną do maszyny.

Sygnały interfejsu (#1000-#1135)

Gdy parametr 6001 MIF, bit 0 ustawiony jest na 0.

Numer zmiennejFunkcja
#1000 do #1015Zmienne są używane do przesyłania szesnastobitowego sygnału z PMC do zwykłego macro jeden po drugim.
#1032Ta zmienna jest używana do przeczytania całego szesnastobitowego sygnału na raz
#1100 do #1115Zmienne służą do wysłania sygnału szesnastobitowego ze zwykłego macro do PMC jeden po drugim
#1132Ta zmienna służy do wysłania całego szesnastobitowego sygnału na raz
#1133Ta zmienna jest używana do wysłania całego 32 bitowego sygnału ze zwykłego macro do PMC. Wartości od -99999999 do +9999999 mogą być użyte dla tej zmiennej.

Gdy parametr 6001 MIF, bit 0 ustawiony jest na 1.

Numer zmiennejFunkcja
#1000 do #1031Zmienne są używane do przesyłania 32-bitowego sygnału z PMC do zwykłego macro jeden bit po drugim.
#1100 do #1131Zmienne służą do zapisania 32-bitowego sygnału ze zwykłego macro do PMC jeden bit po drugim
#1032 do #1035Te zmienne są używane do przeczytania całego 32-bitowego sygnału z PMC do Macro na raz. Można użyć cyfry od -99999999 do +99999999
#1132 do #1135Te zmienne są używane do zapisania całego 32-bitowego sygnału z Macro do PMC na raz. Można użyć cyfry od -99999999 do +99999999

Wartości kompensacyjne narzędzi (#10000-#13400)

Zapisuj i czytaj wartości kompensacyjne narzędzi. Jak to robić pokazuje poniższa tabela.

Numer korektoraKompensacja długości narzędzi HKompensacja promienia narzędzia D
Geometria Zużycie Geometria Zużycie
1
#11001 lub #2201
#10001 lub #2001
#13001
#12001
:::::
200#11200 lub #2400#10200 lub #2200#13200#12200
:::::
400 #11400#10400#13400#12400

Generowanie własnych alarmów(#3000 i #3006)

#3000 to bardzo fajna opcja. Pozwala Ci stworzyć do 201 swoich własnych alarmów. To, że napisałem alarm nie znaczy, że musi pojawić się jakiś problem. Może chcesz dosadnie przekazać coś operatorowi, ta zmienna jest dla Ciebie wybawieniem.

#3006 poza tym, że robi to samo co #3000 dodatkowo zatrzymuje program.

Numer zmiennejFunkcja
#3000Po przypisaniu wartości od 0 do 200 dla zmiennej #3000 na wyświetlaczu wyświetli się alarm (maksymalnie 26 znaków). Numer alarmu to suma 3000 i wartości przypisanej do zmiennej.
#3006Po przypisaniu wartości od 0 do 200 dla zmiennej #3006 maszyna zatrzyma program a na wyświetlaczu wyświetli się alarm (maksymalnie 26 znaków).

Przykład 3:

Po wczytaniu tego bloku wyświetli się komunikat zapisany w nawiasach, o numerze 3004.

Zmienne czasowe (#3001, #3002, #3011, #3012)

Chcesz sprawdzić ile czasu maszyna pracuje? A może jaki dzisiaj jest dzień, lub która godzina. Nie ma sprawy.

Numer zmiennej Funkcja
#3001Po każdy włączeniu maszyny sterownik liczy czas od 0 do ‭2 547 483 648‬ w milisekundach
#3002Maszyna liczy całkowity czas gdy była w cyklu. Jednostka do godziny. Nie zeruje się po wyłączeniu lecz gdy osiągnie wartość ‭9 544.371767‬.
#3011Ta zmienna wyświetla datę (rok/miesiąc/dzień)
Data jest wyświetlona jako nieprzerwany numer, Np. 02 stycznia 2020r będzie wyświetlała jako 20200102
#3012Ta zmienna wyświetla godzinę (godz/min/sek). Godzina jest wyświetlona jako nieprzerwany numer. Np. 14:35 i 15 sekund wyświetli jako 143515.

Ilość wykonanych detali (#3901, #3902)

Numer zmiennej Funkcja
#3901Detale wykonane do tej pory
#3902Liczba detali do wykonania

Informacja modalna (#4001-#4130)

Co to są funkcje modalne pisałem już w tym miejscu. Dzięki zmiennym możesz się dowiedzieć, która funkcja jest aktywna w danej grupie.

Numer zmiennej FunkcjaNr. grupy
#4001G00, G01, G02, G03, G33, G75, G77,G78,G791
#4002G17, G18, G192
#4003G90, G913
#4004G22, G234
#4005G94, G955
#4006G20, G216
#4007G40, G41, G427
#4008G43, G44, G498
#4009G73, G74, G76, G80-G899
#4010G98, G9910
#4011G50, G5111
#4012G66, G6712
#4013G96, G9713
#4014G54-G5914
#4015G61-G6415
#4016G68, G6916
::
#4022G50.1, G51.120
#4102B
#4107D
#4109F
#4111H
#4113M
#4114Numer bloku
#4115Numer programu
#4119S
#4120T
#4130P (numer aktualnie wybranego dodatkowego punktu zerowego przedmiotu)

Pozycja narzędzia (#5001–#5067)

Dzięki tym zmiennym przeczytasz różne pozycje w zależności op potrzeb. Tych zmiennych nie da się wpisać, można ich tylko przeczytać.

Numer zmiennej Dane polożenia
Układ współrzędnych		Kompensacja położenia długości/promienia narzędziaOperacja odczytu w czasie ruchu
#5001-#5007Pozycja punktu końcowego bloku osi nr 1 - Pozycja punktu końcowego bloku osi nr 7Układ współrzędnych przedmiotuNieuwzględnioneZałączone
#5021-#5027Pozycja bieżąca osi nr 1 - Pozycja bieżąca osi nr 7 Układ współrzędnych maszynyUwzględnioneWyłączone
#5041-#5047Pozycja bieżąca osi nr 1 - Pozycja bieżąca osi nr 7 Układ współrzędnych przedmiotuUwzględnioneWyłączone
#5061-#5067Pozycja pominięcia osi nr 1 - Pozycja pominięcia osi nr 7 Układ współrzędnych przedmiotuUwzględnioneZałączone

No dobra trochę się rozpisałem. Najlepsze, że te wszystkie tabelki to tylko namiastka tego wszystkiego co znajdziesz w Podręczniku Operatora dołączonym do twojej maszyny. Ja chciałem dać ci tylko zarys a bez tych tabelek nie było by to możliwe.

Sporo tego wyszło, a to dopiero druga część. Następny wpis będzie o podprogramach.

Tych co chcą śledzić moje kolejne wpisy zapraszam do subskrybowania za pomocą Newslettera.

W razie pytań zapraszam do komentowania.

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 38) Programowanie Makro (parametryczne), Fanuc-wprowadzenie
  2. 40) Zmienne lokalne
  3. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
  4. 28) Programowanie promieni za pomocą parametru R i kodu G01
  5. 35) G43, G44, G49 kompensacja długości narzędzia
Opublikowane w

38) Programowanie Makro (parametryczne), Fanuc-wprowadzenie

Programowanie parametryczne, zmienne systemowe Fanuc, programowanie Macro B Fanuc.

Brzmi tajemniczo?

Tak naprawdę takie nie jest. To są tylko modne słowa oznaczające kilka prostych zagadnień. Opanowanie ich wcale nie jest trudne. Mało tego. Gdy już będziesz wiedział co do czego, posiądziesz ogromną moc i kontrolę. Porównywalną, a nawet większą niż pisanie programów za pomocą cykli obróbczych. Ba, sam będziesz tworzył swoje cykle. Nie będziesz już skazany na algorytm jakiegoś tam gościa z Fanuca.

To ty będziesz tworzył algorytmy. Dzięki temu będziesz wstanie::

  • wykonywać skomplikowane obliczenia w środku programu
  • zapętlać program w dowolny sposób
  • przeskakiwać w przód i w tył programu
  • stawiać warunki
  • zmieniać parametry systemowe
  • liczyć sztuki
  • generować alarmy

Pod poniższymi linkami znajdziesz wszystkie artykuły poświęcone tej tematyce

Ale po kolei.

W trakcie kilku kolejnych wpisów będę się starał wyjaśnić jak tego wszystkiego dokonać. Pod wieloma względami programowanie parametryczne jest najwyższym poziomem opanowania dla każdego programisty.

Czy na mojej maszynie jest zainstalowana opcja programowania Macro (parametryczne)?

Zdalnie nie jestem Ci w stanie na to pytanie odpowiedzieć. Ale mam sposób żebyś sam mógł to sprawdzić. Wejdź w tryb MDI i wpisz :

Wciśnij przycisk START CYCLE. Jeśli nie wyskoczył Ci alarm typu: „błąd składni” (syntax error), lub „adres nie znaleziony” (address not found), na twojej maszynie jest możliwość programowania Macro. W przypadku wystąpienia błędu jedynym rozwiązaniem jest zwrócenie się do serwisu. Oni bez problemu to odblokują. Oczywiście nie za darmo.

Fanuc Macro B

Jest najczęstszym ” językiem” programowania makr. Nie wszystkie maszyny obsługują programowanie Macro B, niektóre obsługują niepełną wersję, inne oparte są na innym „języku”. Nie jestem w stanie opisać każdego z osobna. Ale zasady jakimi się rządzą są w zasadzie podobne.

Programowanie parametryczne vs programowanie G-kodami

Różnica między tymi dwoma sposobami programowanie jest ogromna. Taka jak algebry nad arytmetyką.

Dam Ci przykład :

Załóżmy, że masz 10 chlebów po 2.50zł za sztukę.

Używając arytmetyki łatwo policzymy 10*2,5=25zł

W algebrze H to ilość chlebów, a C to cena za 1 bochenek. Tworząc wzór H*C jesteśmy w stanie policzyć cenę za dowolną liczbę chlebów kosztujących każdą cenę.

Wracając do programowania. Dzięki parametrom a raczej dzięki zmiennym zyskujemy niesamowitą przewagę. Wyobraź sobie, że masz do wykonania 20 rożnych detali i w każdym jest ten sam kanałek. Jedyna różnica to średnica. Nie będziesz już musiał pisać programu na każdy z osobna. Wystarczy do wartości X dopisać zmienną, załóżmy #1 kórą będziesz mógł zmieniać w zależności od wykonywanego detalu.

To tylko jeden przykład. Zastosowań są tysiące o ile nie miliony.

Czy miałeś kiedyś taki przypadek, że brakowało ci czegoś w standardowym cyklu? Załóżmy, że posuw na wejściu chciałbyś mniejszy lub chciałbyś żeby obroty po 2 przejściach się zwiększyły. Od teraz Ty sam będziesz tworzył cykle niestandardowe i prawie nic nie będzie Cię ograniczać.

Omówienie całego zagadnienia zamie mi kilka wpisów. Mało komu chce się czytać długie teksty, dlatego podzielę to wszystko na kilka, mam nadzieję łatwych do przyswojenia rozdziałów.

Dzisiaj zajmuję się podstawami, wyjaśniam co do czego. Następnie opiszę jak się posługiwać naszą nową zabawką.

Parametry i zmienne makr to dwie różne rzeczy.

Firmy nie produkują starowinków dedykowanych do danych maszyn. Tworzą takie same sterowniki ale z możliwością adaptacji do danej maszyny i potrzeb. Wewnątrz kontrolera znajduje się zbór ustawień, które nazywa się parametrami. To one pozwalają dostosować maszynę do sterownika. Np. :

  • Prędkości wrzeciona
  • Szybkie przejazdy
  • Punkty bazowe
  • I wiele wiele innych

Nigdy nie zmieniaj parametrów systemowych chyba, że na 100% wiesz co robisz.

Zmiany mogą być nieodwracalne. Dodatkowo upewnij się, że masz kopię zapasową na wypadek awarii baterii. Zazwyczaj jest dostępna procedura zgrania ustawień na dysk zapasowy.

Zmienne są… No właśnie czym one są. Jakby to najprościej wyjaśnić? To tak jakby używać zmiennych z algebry w G-kodzie. Można im przypisać dowolną wartość. A kiedy są wywoływane w programie wczytują ostatnią przypisaną im wartość.

Składnia zmiennej to # i numer zmiennej. W zależności od maszyny maksymalna liczba zmiennych może się różnić.

Dla przykładu, chcąc przypisać wartość 10 dla zmiennej #1, zapiszesz

Jest jedna zmienna której nie można przypisać żadnej innej wartości, poza tą która jest z góry ustalona. Jest nią #0, jej wartość zawsze będzie wynosić 0.

Zmienne mieszczą się w różnych zakresach. Poniższa tabela pokazuje co system Fanuc myśli o zmiennych znajdujących się w danym zakresie.

Numer zmiennych Typ zmiennychFunkcja
#0NullNie można przypisać żadnej wartości dla #0. Jej wartość zawsze będzie wynosić 0.
#1-#33
Zmienne lokalneZmienne lokalne służą do przekazywania argumentów do makr oraz do tymczasowego przechowywania danych w pamięci tymczasowej. Maszyna nie zapamięta danych po jej wyłączeniu. Konieczne będzie ponowne ich wczytanie. Zagnieżdżają się w podprogramach. Upewnij się że rozumiesz jak to działa.
#100-#199
#500-#999		Zmienne wspólneZmienne wspólne jak sama nazwa wskazuje, są dzielone przez wszystkie twoje programy makro. Po wyłączeniu maszyny parametry #100-#199 są zerowane. #500-#999 zapamiętują wprowadzone dane do następnego uruchomienia maszyny.
#1000- wzwyż Zmienne systemoweZmienne systemowe służą do informowania o tym co robi kontroler. Np. obecna pozycja. Nie przypisuj im żadnej wartości, chyba że na 100% wiesz jak one działają.

Weź pod uwagę, że przedziały mogą się różnić w zależności od zainstalowanego oprogramowania. Zwłaszcza innego niż Fanuc

Nasuwa się pytanie:

Których zmiennych używać?

Zmienne Systemowe i Lokalne mają specjalne zachowania. Wstrzymaj się dopóki nie zrozumiesz tych zachowań. Zmienne systemowe odnoszą się do konkretnych rzeczy w sterowaniu i nie możesz ich używać jako ogólnego przeznaczenia. Natomiast zmienne lokalne wykazują zachowanie „zagnieżdżania” makr. Zanim zaczniesz je używać poczytaj o podprogramach makro. Jeśli zrozumiesz ich zachowanie będziesz mógł ich używać.

Zmienne wspólne, to od nich zacznij programowanie na zmiennych.

Do których adresów mogę dołączać zmienne?

Prawie do wszystkich. Łatwiej będzie wymienić te do których nie można.

  • Nie można podstawiać zmiennych do numeru programu
  • Nie można numerować bloków za pomocą zmiennych
  • Pomijanie bloku /1 jest dozwolone ale /#1 już nie
  • WHILE..DO..END adresy: DO1 jest dozwolone, DO#1 nie

Jak widzisz nie ma tego za dużo.

No dobra wystarczy na dzisiaj. W następnym rozdziale opiszę zmienne systemowe. Jeśli chcesz być na bieżąco, zapraszam do subskrybowania za pomocą Newslettera zlokalizowanego po prawej stronie. W razie pytań proszę o komentarze.

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 39) Zmienne systemowe
  2. 40) Zmienne lokalne
  3. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
  4. 28) Programowanie promieni za pomocą parametru R i kodu G01
  5. 35) G43, G44, G49 kompensacja długości narzędzia
Opublikowane w

37) G40, G41, G42 Kompensacja promienia narzędzia Frezowanie

Po co jest kompensacja promienia narzędzia pisałem już w tym miejscu, przy okazji wyjaśniania G kodów dla tokarek. Dzisiaj opiszę jak wygląda kompensacja na frezarkach.

Zastosowanie kompensacji frezu pozwala programiście pisać program dokładnie tak jak na rysunku. Bez niej pisząc program należy znać rozmiary narzędzi i ich korekty, normalnie wpisywanie w offsecie.

Używając G41/G42 można stosować różne średnice narzędzi bez zmiany programu. Jedyne co, to trzeba prawidłowo określić promień narzędzia w offsecie. Dzięki tym G kodom można bardzo łatwo korygować wymiary detalu poprzez zmiany w zużyciu narzędzia.

Jak to wygląda w praktyce?

G41 profil zewnętrzny
G41 profil wewnętrzny
G42 profil zewnętrzny
G42 profil wewnętrzny

G40 odwołuje korekcje

G40 wpisz po skończonej obróbce danego profilu, przy wyjeździe z materiału.

Adres H czy D?

Podobnie jak przy kompensacji długości narzędzia G43/G44 należy podać adres korektora. I tu pojawia się pytanie z nagłówka.

Wszystko zależy, którą wersję oprogramowania posiada twoja maszyna A, B, C.

Jak widać na załączonym obrazku każda wersja ma inny rodzaj tabeli w offsecie.

Jeśli twoja maszyna pracuje na typie A i B zauważysz, że tabela jest współdzielona. Jedna kolumna odpowiadająca za geometrię zarówno długości jak i promienia narzędzia. W tym wypadku obok G41/G42 należy wpisać adres H.

Jest sporo narzędzi, które nie wymagają uwzględnienia promienia narzędzia w programie, ale za to wszystkie narzędzia wymagają korekcji długości. Co zrobić jeśli potrzebujemy podać i to i to?

Należy jednemu narzędziu przypisać dwa korektory. Jeden odpowiedzialny za długość drugi za promień. Dlatego ten typ nazywa się współdzielony.

Dla przykładu narzędzie T05 wymaga uwzględnienia długości i promienia narzędzia w programie. Oczywiste jest, że nie można użyć tego samego korektora.

Rozwiązanie jest bardzo proste: za długość będzie odpowiadał taki sam korektor jak nr narzędzia, a teraz powiększ tą wartość o 30, 100, 200. Ta wartość będzie odpowiadała za promień.

Typ A

Typ B ma jedną dodatkową kolumnę odpowiadającą za korekcję zużycia, ale ciągle działa na zasadzie współdzielenia.

Typ B

Typ C posiada już osobną tabelę dla długości i dla promienia. W tym wypadku używając polecenia G43 użyj adresu H, a dla G41/G42 użyj adresu D.

Typ C

Myślę, że tyle na dzisiaj. W razie jakichkolwiek pytań zapraszam do komentowania. A i zapraszam do subskrybowania za pomocą zakładki newsletter

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 29) Tabela G kody frezarka Fanuc
  2. 30) G05.1 Q1. Precyzyjna kontrola konturu
  3. 33) G07.1 Interpolacja cylindryczna
  4. 35) G43, G44, G49 kompensacja długości narzędzia
  5. 14) Fanuc G kody toczenie Wersja A B C
Opublikowane w

36) G76 cykl gwintowania (one line format)

Jakiś czas temu robiłem serie wpisów o gwintowaniu na tokarce, między innymi wyjaśniałem cykl G76. Wydawało mi się, że temat wyczerpany. Nic bardziej mylnego.

Dostałem kilka maili od was, z zapytaniem o cykl G76, tylko że w wersji jedno-liniowej tzw. One Line Format.

Wielu z was interesuje wykonanie cyklu gwintowania w ten sposób:

I wcale się wam nie dziwie bo to jest najlepszy sposób na wykonanie gwintu.

Co mam na myśli mówiąc najlepszy?

Przy głębszych gwintach płytka pracując tak jak na obrazkach poniżej jest narażona na spore opory, co wpływa na jakość wykonania oraz na trwałość samej płytki.

Tak się składa, że cykl G76 w wersji One Line. Posiada opcję wyboru strategii obróbki. Ale wszystko po kolei.

Cykl G76 w prostej formie

X– Średnica końcowa gwintu

Z-Pozycja końca gwintu

I– Wartość pochylenia gwintu

K– Głębokość gwintu (podajemy w milimetrach)

D– Głębokość pierwszego przejścia

A– Kąt gwintu (jest 6 rodzai)

A0Proste wejścieISO
A29Gwint trapezowy ACMEANSI
A30Gwint trapezowyDIN 103
A55Gwint rurowy WhitworthaBSW, BSP
A60Standardowy gwint 60°Angielski Metryczny
A80Niemiecki gwint pancernyPG

P– Strategia obróbki

F– Posuw

Zaznaczam, że ten rodzaj gwintowania działa na wersjach Fanuc 10T/11T/15T. Na nowszych też podobno działa. Ale osobiście nie sprawdzałem .

Chyba tyle na dzisiaj.

Zapraszam do subskrybowania i komentowania.

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 21) G76 Cykl gwintowania
  2. 32) Gwintowanie Higbee
  3. 19) G74 cykl rowkowania czołowego
  4. 20) G75 Cykl rowkowania
  5. 29) Tabela G kody frezarka Fanuc
Opublikowane w

35) G43, G44, G49 kompensacja długości narzędzia

Fanuc podobnie jak i inne sterowania CNC posiadają 3 G kody odpowiedzialne za kompensację długości narzędzia. Są to kody przygotowawcze.

G43 G44 G49

Odpowiadają one wyłącznie za oś Z. Ale nie wystarczy samo wpisanie G43. Dodatkowo w tym samym bloku musi być uwzględniony adres korektora. Określa się go za pomocą litery H. Dla przykładu H05 wywołuje korekcję długości narzędzia z offsetu dla pozycji nr. 5. Jest to różnica długości pomiędzy sondą, a obecnie wybranym narzędziem.

Dzięki funkcji G43 jest ona uwzględniana w programie podczas obróbki.

Tutaj masz przykład zapisu

Czyli uwzględniając długość narzędzia nr. 5 maszyna najedzie 1mm nad materiałem w osi Z.

Teoretycznie powinno wyglądać to w ten sposób, że jeśli narzędzie jest dłuższe niż sonda używamy G43, natomiast jeśli jest krótsze powinno się używać polecenia G44. „Teoretycznie”. (To tylko jedna z kilku metod pomiaru narzędzi na frezarce. Opiszę je szerzej za jakiś czas).

W praktyce używa się wyłącznie G43. Nie ma chyba rzadziej używanego G kodu niż G44. Narzędzia jeśli są krótsze od sondy, w offsecie zapisuje się ich z wartością ujemną, tak jak na powyższym zdjęciu.

Dlaczego?

Chodzi o czas i prostotę. Programista nie będzie się zastanawiał jakie będą długości narzędzi podczas pisania programu.

Dodając wartości ujemne są one odejmowane. Natomiast dodając do siebie wartości dodatnie będą ona zsumowane. Prosta matematyka.

Tak więc jeśli coś jest proste to po co to komplikować

Wracając do naszego przykładu

Podczas pomiaru wartość wynikająca z różnicy pomiarów jest ładowana do parametru H. W naszym przypadku jest to H05.

W tabeli jest -12,332. Nasze narzędzie jest o 12,332mm krótsze niż sonda.

Piszę maszynie, że ma najechać 1mm nad materiałem. I to właśnie ona zrobi. Przynajmniej tak się wydaje. To co na prawdę ona zrobi, to najazd na Z-11,332, bez potrzeby modyfikowania programu. W ten sposób unikamy możliwych kolizji, a program jest dużo łatwiejszy do napisania.

G49 służy do odwołania kompensacji danego narzędzia. Gdy skończy ono już swoją pracę i będziesz chciał wybrać inne.

Dziękuję za uwagę 🙂

Tradycyjnie zapraszam do subskrybowania za pomocą newslettera i komentowania.

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 33) G07.1 Interpolacja cylindryczna
  2. 30) G05.1 Q1. Precyzyjna kontrola konturu
  3. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
  4. 28) Programowanie promieni za pomocą parametru R i kodu G01
  5. 34) Wybór płaszczyzny głównej G17, G18, G19
Opublikowane w

34) Wybór płaszczyzny głównej G17, G18, G19

Programując frezowanie po okręgu ( G2/ G3 ) należy wskazać płaszczyznę główną, określającą dwie główne osie ruchu.

Służą do tego kody:

G17– Ustala płaszczyznę roboczą dla łuków X/Y. Kierunek dosuwu Z .

G18– Ustala płaszczyznę roboczą dla łuków X/Z. Kierunek dosuwu Y .

G19– Ustala płaszczyznę roboczą dla łuków Y/Z. Kierunek dosuwu X .

Są to kody modalne tak więc po wpisaniu są aktywne do odwołania. Zaleca się ustalenie płaszczyzny roboczej na początku programu. Przy czym dla frezarek po uruchomieniu maszyny automatycznie aktywny jest kod G17.

Dla tokarek automatycznie aktywne jest G18.

Wywołując korekcję toru narzędzia G41/G42, płaszczyzna robocza musi być podana aby ,maszyna wiedziała w jakich osiach korygować długość i promień narzędzia.

Ale jak to zapisać?

G17

W tej płaszczyźnie łuk jest równoległy do płaszczyzny X/Y, a ruch kołowy G02 jest zdefiniowany jako zgodny z ruchem wskazówek zegara dla operatora patrzącego z góry na stół

Lub

G18

W G18 łuk jest równoległy do płaszczyzny X Z. Należy patrzeć na kierunek kołowy tak jakbyś stał z tyłu maszyny i patrzył w stronę wrzeciona. G02 ruch zgodny z ruchem wskazówek zegra.

Lub



G19

W G19 łuk jest równoległy do osi Y/Z. Na kierunek kołowy musisz patrzeć tak jakbyś stał z prawej strony stołu . G02 ruch kołowy zgodny z ruchem wskazówek zegara.

Lub



Kolejne trzy kody uzupełniające tabelę G kodów za nami .

Po prawej stronie jest zakładka pozwalająca zapisać się do newslettera. Już żaden nowy wpis cię nie ominie.

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 33) G07.1 Interpolacja cylindryczna
  2. 5) G kody modalne
  3. 6) G kody niemodalne
  4. 35) G43, G44, G49 kompensacja długości narzędzia
  5. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
Opublikowane w

33) G07.1 Interpolacja cylindryczna

Powyższy kod jest opcjonalny a co za tym idzie nie wszystkie maszyny go czytają.

Najczęściej będzie Ci on potrzebny na tokarce wyposażonej w żywe narzędzie, ale nie tylko. Na frezarkach z czwartą osią obrotową również jest bardzo przydatną funkcją.

Więc do czego on służy?

Jakby to napisać najprościej? G07.1 spłaszcza oś obrotową.

Załóżmy, że mamy taki detal:

Programowanie takiego kształtu może być kłopotliwe, zwłaszcza w przypadku ruchów kołowych osią obrotową. I zapewne już się domyślasz, że interpolacja cylindryczna znacznie upraszcza pisanie. G07.1 pozwala programiście spłaszczyć ruchy osi obrotowej, traktując je jak ruchy osi liniowej.

Pierwszy obrazek pokazuje detal. Drugi pokazuje ten sam detal tylko kształt jest tak jakby rozwinięty.

Najlepiej zobrazuje to poprawnie zapisany program i symulacja tego programu:

Przykład 1:

Detal pokazany na wcześniejszym rysunku będzie wykonany na tokarce z żywym narzędziem i sterowaną osią C.

I tym sposobem mamy kolejny G kod za sobą. Do następnego

Pozdrawiam Przemocnc

Podobne artykuły:

  1. 35) G43, G44, G49 kompensacja długości narzędzia
  2. 30) G05.1 Q1. Precyzyjna kontrola konturu
  3. 34) Wybór płaszczyzny głównej G17, G18, G19
  4. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
  5. 28) Programowanie promieni za pomocą parametru R i kodu G01
Opublikowane w

32) Gwintowanie Higbee

Gwint Higbee to modyfikacja istniejącego gwintu. Sprawia ona że gwint jest znacznie gładszy na wejściu i nie ma możliwości zacięcia przy wkręcaniu. Można go spotkać pod nazwami “Quick Start Threads” albo“Blunt Start Threads”.

Tak wyglądają prawidłowo wykonany gwint Higbee:

Higbee najczęściej jest wykorzystywany w przemyśle Oil/Gas i w pożarnictwie. I to właśnie z myślą o strażakach ten rodzaj gwintu został wymyślony. Węże miały się łączyć szybko i bez zacięć. W strażackim Higbee pierwszy zwój jest całkowicie usunięty, dopiero na drugim jest wykonane gładkie wejście.

Ale jak to się robi?

Naszym celem jest usunięcie początkowej części nitki, która jest zwykle małą płetwą na ok 1/8 obwodu, stopniowo rozszerzająca się do prawidłowego zarysu gwintu. Aby ją usunąć należy użyć noża do rowkowania, po skończonym gwintowaniu.

W pierwszej kolejności musimy skalibrować nóż do gwintowania z naszym przecinakiem.

Jeśli zgrałeś te dwa noże ze sobą, musisz to jakoś rozpisać.

Załóżmy, że masz do wykonania gwint ze skokiem 3mm. Na 30mm wychodzi 10 zwoi minus jeden. Ten jeden to jest właśnie ta niepełna nitka, którą chcesz usunąć.

Zaprogramuj przecinak tym samym cyklem (np. G76) co nóż do gwintowania, tylko zamiast Z-30 wpisz Z-3, czyli długość jednej nitki. Wykonaj kilka przejazdów gratujących i dograj gładkie dno zmieniając X początkowy.

Prędkość obrotowa wrzeciona i szybkie przejazdy.

Te dwie wartości odpowiadają za kąt wyjścia rampy gradującej. Prędkość szybkich przejazdów jest stała ( a ich właśnie maszyna używa przy wyjeździe z materiału). Dla prostego wyjścia należy użyć mniejszych obrotów. Jeśli chcesz uzyskać bardziej gładkie wyjście należy zaprogramować większe obroty.

Jeśli twoja maszyna maszyna przyjmuje kod G32/G33 sprawa jest jeszcze prostsza. Wystarczy zaprogramować wyjście z gwintu dobierając odpowiedni posuw do głębokości gwintu.

Mam nadzieję, że pomogłem.

Pozdrawiam PrzemoCNC

Podobne artykuły:

  1. 36) G76 cykl gwintowania (one line format)
  2. 21) G76 Cykl gwintowania
  3. 31) Poprawa gwintów na tokarce CNC
  4. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
  5. 28) Programowanie promieni za pomocą parametru R i kodu G01
Opublikowane w

31) Poprawa gwintów na tokarce CNC

Co jakiś czas piszecie do mnie z pomysłami na wpisy. Jest kilka, które się powtarzają. Jednym z nich jest poprawa gwintów na tokarce CNC.

Sprawa jest prosta jeśli gwint jest zbyt ciasny, ale detal jeszcze nie ściągnięty z maszyny. Przybieramy powiedzmy 0,05mm puszczamy gwintowanie od nowa. Sztuka poprawiona, a jak nie to do skutku przybieramy.

Temat się trochę komplikuje gdy detal już ściągniemy z maszyny . Przecież nikt nie zaznacza na wałku, w którym miejscu trzymała, która szczęka. Jest jeszcze ciekawiej gdy gwint był wykonany na innej maszynie na drugim końcu świata.

Na manualnych tokarkach na przekładni ustawia się skok i za pomocą tzw szufladki

ustawia się nóż po środku gwintu. Teraz wystarczy przybierać w X i gwint poprawiany.

Przypadku tokarek CNC jest podobnie, tylko zamiast ustawiać nóż po środku zwoju za pomocą szufladki, należy zmieniać wartość Z początkową. Oczywiście przed tymi próbami należy odbić w X o taką wartość żeby nóż był na bezpiecznej wysokości, czyli nad materiałem i z góry trzeba obserwować w którym miejscu zwoju się on znajduje.

Załóżmy że Z początkowy to 5. Puściłeś gwintowanie i widzisz że nóż trzyma się za bardzo prawej strony nitki. W tym momencie należy zmniejszyć wartość początkową Z. Powiedzmy zmieniłeś z 5 na 3. Po puszczeniu programu widać że teraz nóż przesunął się za bardzo w stronę lewej ścianki. No to zmieniasz Z trochę na plus czyli Z3.5. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest OK.Ale nie przybierasz w X na wymiar. Stopniowo zmniejszasz, powiedzmy połowę wartości i puszczasz jeszcze raz.

Tak to powinno wyglądać

Jeśli wydaje Ci się, że jest źle, korygujesz w odpowiednią stronę. Jak jest Ok to przybierasz dla bezpieczeństwa jeszcze połowę tego co zostało . I tak aż do 0.

Oczywiście są maszyny z opcją naprawiania gwintu. Niestety nie każdy ma do nich dostęp. Zostaje nam wtedy mój sposób. Chyba że masz jakiś lepszy. Podziel się nim w komentarzu.

Pozdrawiam i zapraszam do śledzenia moich wpisów. Jeśli chcesz być na bieżąco, po prawej stronie możesz się zapisać do Newslettera.

Podobne artykuły:

  1. 32) Gwintowanie Higbee
  2. 26) Programowanie kątów za pomocą parametru A.
  3. 27) Programowanie fazy za pomocą parametru C
  4. 28) Programowanie promieni za pomocą parametru R i kodu G01
  5. 13) Podstawy programowania film